روش درمان بیماری ایسکمی روده : درمان بیماری ایسکمی روده با بازگرداندن خون کافی به دستگاه گوارش و روده انجام می شود. گزینه‌های درمانی با توجه به علت ، شدت و وضعیت بیماری می تواند متفاوت باشد. جراحی اضطراری در مواقعی برای از بین بردن لخته یا رفع انسداد عروق وهمچنین بازگرداندن جریان خون به روده انجام می‌شود. در برخی موارد ممکن است بخشی از روده در صورت مرگ بافتی از بین برود.

درمان ایسکمی معده

در صورت ایسکمی حاد روده‌ی کوچک مثلا در مواردی که به علت انسداد شریان‌ها است، مدیریت اولیه بیمار با رفع معضلات مربوطه و پیش‌بینی شرایط پزشکی انجام می شود، برای جلوگیری از عفونت ها می توان از تزریق مایعات داخل وریدی و آنتی‌بیوتیک‌ها استفاده کرد. آنژیوگرافی یک استاندارد برای تشخیص است و به طور معمول پس از انجام سی تی اسکن انجام می شود. تصویربرداری آنژیوگرافی در حقیقت یک روش غیر تهاجمی برای مطالعه روده و رگ‌های خونی است، که نیاز به یک بررسی آنژیوگرافی اساسی را از بین می‌برد. پس از انجام آنژیوگرافی، تصمیم درباره‌ی درمان کردن با استفاده از آنژیوگرافی و ارزیابی پزشک از وضعیت بالینی بیمار انجام می گیرد.

بیشتر بخوانید : ایسکمی روده

اگر یک آمبولی‌های یا ترومبوز در عروق خونی باشد، لاپاروتومی یعنی جراحی باز شکم و یا لاپاروسکوپی یعنی بررسی شکم از طریق چند لوله داخل حفره شکم توصیه می‌شود که این روش انسداد عروق خونی را از بین می برد و یک مسیر عبوری برای خون در اطراف ایجاد می کند. اگر جراح متوجه شود که بخش‌هایی از روده دچار نکروزاست، آن قسمت از روده را برمی دارد و قسمت‌های سالم بالا و پایینی روده را به هم وصل می‌کند. بعد زا جراحی اول و پس از گذشت ۲۴ ساعت، جراحی دیگری انجام می شود تا وضعیت عروق خونی بررسی شود و بهبودی نسبی روده‌ انجام می‌شود. اگر نتیجه جراحی موفقیت آمیز باشد نیازی به رزکسیون وجود ندارد. داروهایی که سبب افزایش جریان خون می شوند از طریق کاتتر شریانی در زمان قبل و بعد از عمل جراحی استفاده می شود.

سی تی اسکن در صورتی که انسداد وریدی رخ دهد مناسب است. آنژیوگرافی برای انتخاب یک رگ خاص استفاده می شود. وقتی که بیماران دارای نشانه‌ی ترومبوز وریدی باشند از داروهای ضد انعقاد در جهت حل کردن لخته استفاده می‌شوند. برای ایسکمی ترومبوز وریدی مزانتریک اگرآسیب روده مشاهده نشود، فرد به داروهای ضد انعقاد به مدت سه الی شش ماه نیاز خواهد داشت. ولی اگر اختلال خونریزی وجود داشته باشد، مصرف آنتی‌بیوتیک تا پایان عمر لازم است. داروی ضد انعقادی از تشکیل لخته خون جلوگیری می‌کند. ولی اگر بیمار علایم ایسکمی خطرناکی داشته باشد، به منظور جلوگیری از لخته‌ها و نکروز روده جراحی حتما لازم است. و همچنین اگر بخشی از روده، علایم آسیب را داشته باشد برای حذف قسمت آسیب دیده می توان از جراحی روده استفاده کرد. گاهی نیز کلستومی یا ایلئواستومی مورد نیاز است.

گاهی هیچ نقطه‌ انسدادی در آنژیوگرافی دیده نمی شود ولی انسداد ناشی از اسپاسم منتشرشده در عروق خونی روده سبب نارسایی قلبی، آریتمی‌های قلبی و فشار خون می شود. در این صورت بیماران از طریق تزریق یک داروی وازودیلاتور یا گشاد کننده عروق در رگ‌های خونی که سبب بهبود جریان خون می شوند، تحت درمان قرار می‌گیرند.

در ایسکمی کولون، میزان و شدت آسیب مهم است. اگر بیماری پایدار بماند، کولونوسکوپی حدود ۲۴ الی ۴۸ ساعت بعد از شروع علایم انجام می‌گیرد. بیماران در این شرایط باید رژیم غذایی محدود در مدت زمان کوتاه رعایت کنند. در صورت تشخیص ایسکمی کولون برای درمان و یا جلوگیری از عفونت آنتی بیوتیک‌ توصیه می شود. همچنین هر نوع بیماری شامل نارسایی احتقانی قلب یا ضربان قلب نامنظم را درمان می‌کند.

برای درمان ایسکمی کولون برخی داروها مانند داروهایی تنگ کننده عروق خونی یا داروهای میگرنی، داروهای هورمون و همچنین داروهای قلبی متوقف می‌شود. علائم در یک یا دو روز بعد کاهش پیدا می کند و در برخی افراد عواقبی ایجاد می کند که حتما نیاز به جراحی است در صورتی که کولون آسیب ببیند در این صورت برای بیماران عواقب قابل توجهی دارد که حتما باید عمل جراحبی انجام شود. در صورت آسیب دیدن کولون جراحی برای برداشتن بافت مرده و برای رفع انسداد در یکی از شریان‌های روده نیاز است.

بیشتربدانید : بیماری های روده

اگر ایسکمی شريان حاد مزانتريک تشخیص داده شود، برای از بین بردن لخته‌ی خون همچنین برای جلوگیری از انسداد شریان جراحی لازم است همچنین بخشی از روده که آسیب دیده است باید ترمیم و یا حذف شود. درمان های دارویی مثل آنتی بیوتیک و همچنین داروهایی برای پیشگیری از تشکیل لخته که لخته خون را حل می کنند مورد استفاده قرار می گیرد.

گاهی لوله‌ی فلزی استنت برای باز نگه داشتن شریان جایگذاری می شود گاهی نیز از آنژیوپلاستی استفاده می‌شود. آنژیوپلاستی مثل یک بادکنک در انتهای کاتتراست، روش کار آن به این صورت است که با فشرده کردن رسوبات چربی و همچنین کشش در سرخرگ برای جریان خون مسیر گسترده ای ایجاد می‌کند.

درمان ایسکمی شريان مزانتر مزمن با بازگرداندن جریان خون به روده امکان پذیر است. شریان‌هایی که تنگ شده را با درمان آنژیوپلاستی یا با قرار دادن یک استنت باز کند.

این اقدامات درمانی عوارضی برای بیمار دارند. از جمله عوارض آنژيوگرافي و تزريق دارو توسط کاتتر می توان به عوارض گذرا، عوارض کليوی و کبودي در محل تزريق کاتتر اشاره کرد. ولی تشخیص دیرهنگام و تاخیر در تشخیص بیماری ایسکمی روده مخصوصا وقتی که دچار ایسکمی حاد روده هستید نتایج بسیار مخربی به همراه خواهد داشت. اگر تشخیص خیلی دیر صورت بگیرد و آسیب جدی به روده وارد شود، در حدود ۷۰ تا ۹۰ درصد موجب مرگ و میر می شود. در مراکز پزشکی خاص بیمارانی که مبتلا به ایسکمی روده هستند با رویگرد تهاجمی و درمان به هنگام بیشتر از ۵۰ درصد از بیماران زنده می مانند.

تشخیص زودهنگام ایسکمی در حدود نود درصد از بیماران سبب می شود تا مشکلاتی مثل ایسکمی حاد روده‌ی کوچک بروز نکند و علایم دیررس و آسیب‌هایی مانند پریتونیت یعنی التهاب بافتی داخل شکمی ایجاد نمی شود. نتایج نشان داده افرادی که مبتلا به بیماری‌ ایسکمی روده هستند و در مراحل اولیه تشخیص داده شده اند نتیجه درمان بهتری نسبت به سایر بیمارانی که بیماری شان دیر تشخیص داده شده کسب نمودند.

تشخیص بیماری ایسکمی روده : بروز درد شدید شکمی مخل آسایش فرد می‌شود، برای تشخیص و درمان لازم است سریعتربه بیمارستان مراجعه شود. اگر درد شکمی مداوم نباشد و دوره‌ای بعد از صرف مواد غذایی شروع شود، لازم است تا فورا به یک پزشک متخصص گوارش یا جراح داخلی مراجعه شود. قبل از مراجعه باید بدانید چه سوال هایی از پزشک بپرسید مثلا محدودیت‌های لازم قبل از معاینه کدامند و آیا نیازبه محدودیت غذایی خاص یا مصرف مواد غذایی خاصی در ساعت مشخصی هست. باید بیماری هایی مثل بیماری های انغقادی و یا سایر بیماری هایی که با آنها درگیر هستید را بیان کنید لیست داروها، ویتامین ‌ها و مکمل‌های مصرفی خود را تهیه کنید. در صورت مصرف هر قرصی آنها را یادداشت کنید تا در هنگام مراجعه به دکتربیان کنید. بهتر است یک همراه با خود ببرید.

سوالاتی که پزشک از شما ممکن است بپرسد عبارتند از:

1. علایم از چه زمانی آغاز شد؟
2. آیا نشانه‌های شما شدید بوده یا با گذر زمان بدتر شده‌ است؟
3. آیا علایم شما مداوم بوده یا گاه به گاهی است؟
4. علایم شما چقدر شدید است؟
5. چه مدت زمانی پس از صرف غذا علایم شروع می‌شود؟
6. آیا وعده‌های غذایی کوچک را بهتر از وعده غذایی حجیم تحمل می‌کنید؟
7. آیا مایعات را راحت‌تر از مواد جامد تحمل می‌کنید؟
8. چه چیزی علایم شما را بهبود می‌بخشد؟
9. چه چیزی علایم شما را بدتر می‌کند؟
10. آیا سیگار می‌کشید؟ چه تعداد روزانه؟
11. آیا در این مدت وزن کم کرده‌اید؟

تشخیص و درمان ایسکمی روده‌ای بستگی به نوع بیماری، وضعیت بالینی بیمار دارد. با این وجود تشخیص زودرس تاثیر بسیار زیادی برای رسیدن به نتایج خوب دارد. در اولین ویزیت پزشک برای تشخیص ایسکمی روده، بیماری‌های قبلی بیمار، علایم فعلی و همچنین نتایج معاینه‌های فیزیکی بررسی می‌شود. ابزارهایی که اغلب استفاده می‌شوند، عبارت‌اند از:

آزمایش خون :

آزمایش خون تعداد گلبول های سفید که نشانگر عفونت است و یا افزایش اسید در جریان خون را نشان می دهد. احتمال خونریزی در دستگاه گوارش نیز وجود دارد که نشان‌دهنده‌ی کم خونی در فرد است.

آنژیوگرافی :

آنژیوگرافی یک مطالعه رادیولوژیک برای عروق خونی است. مواد کنتراست بوسیله یک کاتتر کوچک در یک شریان شکمی یا وریدی تزریق می‌شود و پس از آن تصاویر رادیولوژیکی عروق تولید می شود.

مطالعات رادیولوژی شکم مثل سی تی اسکن شکم و یا MRI که از قفسه سینه برای شناسایی شرایط دیگری که شاید علایم مشابه انسداد روده را داشته باشد، انجام می‌شود.

کولونوسکوپی

سونوگرافی داپلر شکم؛

آزمایش های گفته شده همیشه مشکلات را تشخیص نمی‌دهند. گاهی، راه مطمئن برای تشخیص بیماری ایسکمی روده استفاده از روش‌های تهاجمی و جراحی است.

برخی از سؤالاتی که برای تشخیص بیماری ایسکمی روده می توانید از پزشک بپرسید، عبارتند از:

• علل احتمالی این بیماری چیست؟
• آیا فکر می‌کنید شرایط من موقت است یا مزمن؟
• به انجام چه آزمایشاتی نیاز دارم؟
• چه درمان‌هایی نیاز دارم؟
• در صورت نیاز به جراحی احتمال بهبودی چه قدر است؟ باید چه مدت در بیمارستان بستری شوم؟
• رژیم غذایی و شیوه‌ی زندگی من پس از جراحی چه تغییری خواهد کرد؟
• چه مراقبت‌هایی پس از درمان نیاز دارم؟
• آیا جایگزینی برای داروی تجویزی شما وجود دارد؟

زخم معده , درمان خانگی و دارویی زخم معده : معده جز دستگاه گوارشی بدن انسان بوده و تاثیر فوق العاده ای در سلامتی جسمی فرد دارد . از این رو سلامت معده در سلامت کلی بدن نقش به سزایی دارد . سالم نبودن معده و بیماری معده معمولا به صورت زخم معده می باشد . در ادامه ی این مقاله در مورد زخم معده ، علل ایجاد زخم معده و روش های درما زخم معده بیشتر صحبت می کنیم .

زخم معده چیست؟

به زخم های دردناکی که در دیوارهی داخلی معده و یا قسمت آغازین روده ی کوچک که اثنی عشر نامیده می شود ، ایجاد می شود ، زخم معده گفته می شود .

بیشتر بخوانید : بیماری های گوارشی

عوامل ایجاد زخم معده

به طور کلی برای بروز زخم معده هیچ دلیل خاص و واحدی وجود ندارد ولی تحقیقات نشان می دهد که نبود توازن بین مایعات گوارشی معده و اثنی عشر علت بروز زم معده است . در حالت کلی از جمله عواملی که در ایجاد زخم معده دخالت دارند ، عبارتند از :

• یکی از دلایل بروز زخم معده تولید بیش از حد اسید توسط گاسترینوم می باشد ،که اصطلاحا تومورهای تولید کننده سلول های اسیدی معده می گویند .
• از جمله دلایل بروز زخم معده مصرف مسکن هایی که داروهای ضدتورمی غیر استروئیدی یا NSAIDS نامیده می شوند، از جمله آسپیرین، ناپروکسن، ایبوپروفن و داروهای بسیار دیگر.
• یکی دیگر از عوامل دخیل در ایجاد زخم معده عفونتی است در اثر نوعی باکتری که هلیکوباکتر پیلوری (H.pylori) نامیده می شود ، به وجود می آید .

علائم ابتلا به زخم معده چیست؟

زخم معده ممکن است دارای علائمی باشد و یا هیچ علائمی نداشته باشد و شما بدون اینکه خودتان خبر داشته باشید به زخم معده مبتلا باشید .ولی در حالت کلی از جمله علائمی که زخم معده می تواند داشته باشد ، عبارتند از :

• سوزش معده
• نفخ
• درد مالشی یا سوزشی در قسمت میانی یا بالایی معده در فواصل وعده های غذایی یا به هنگام شب
• تهوع یا استفراغ

در موارد حاد علائم زیر نشانه ی وجود زخم معده می باشد :

• کاهش وزن جزو علائم زخم معده شدید می باشد .
• احساس درد شدید در ناحیه میانی یا بالایی معده نشانه ی بروز زخم معده است .
• خونریزی معده در قالب سیاه یا تیره بودن مدفوع خود را نشان می دهد .
• بالا آوردن خون (که ممکن است شبیه به تفاله قهوه باشد)

زخم معده کی جدی می شود ؟

در اکثر موارد زخم معده خود به خود درمان می شود ، ولی اگر زخم معده دارای نشانه ها و هشدارهای جدی باشد ، نباید نادیده گرفته شود . چراکه عدم درمان درست و به موقع ممکن است مشکلا ت جبران ناپذیری را ایجاد کند . برخی مشکلات عبارتند از :

• ایجاد حفره و سوارخ در دیواره معده
• خونریزی
• تورم معده یا زخمی که منجر به بسته شدن راه معده به اثنی عشر شده ممکن است منجر به انسداد مجرای معده شود .

مصرف از NSAIDS ها حتی بدون داشتن علائم ذکر شده در بالا می تواند منجر به بروز زخم معده شود . خطر ابتلا به این نوع از زخم معده در افراد مسن و افرادی که قبلا سابقه ی زخم معده را داشتند ، زیاد است .

چه افرادی بیشتر مستعد مبتلا به زخم معده هستند ؟

وجود هر یک از نشانه ها و علائم زیر خطر ابتلا به زخم معده را بیشتر خواهد کرد :

• سابقه خانوادگی ابتلا به زخم معده
• عفونت در اثر باکتری H.pylori
• ابتلا به بیماری های دیگری هم چون بیماری های کبدی، کلویوی یا ریوی
• سن بالای ۵۰ سال
• مصرف NSAIDS هایی هم چون آسپیرین، ایبوپروفن یا ناپروکسن
• نوشیدن مکرر مشروبات الکلی

چگونگی تشخیص زخم معده ؟

پزشک معالج با مطرمح کردن پرسش ها و پاسخ های شما می تواند به وجود زخم معده پی ببرد . ولی برای اطمینان کافی ممکن است از یکسری تست های دیگر هم کمک بگیرد . در مرحله ی اول ممکن است پزشک به شما داروهای ضد اسیدی و داروهایی برای سوزش معده را تجویز کند .

انجام اندوسکوپی در صورت نیاز از طرف پزشک به شما توصیه می شود . در اندوسکوپی ابزار کوچکی از طریق حلق وارد معده شده و هر گونه ناهنجاری و وضعیت غیر طبیعی را ثبت می کند .

در اکثر موراد پزشک معالج بدون انجام اندوسکوپی اقدامات لازم برای درمان را شروع می کند .

درمان زخم معده

روش های مختلفی برای درمان زخم معده وجود دارد. برخی از این روش ها عبارتند از : تغییر سبک زندگی، محدود کردن مصرف لبنیات، استفاده از داروهای مناسب و یا در صورت نیاز انجام عمل جراحی.

تغییر سبک زندگی

هماهنگونه که قبلا نیز اشاره کردیم ، دلایل مختلفی برای برئز زخم معده وجود دارد . در مرحله ی اول برای درمان زخم معده می بایستی آن مواردی که منجر به پیدایش زخم معده می شود را از برنامه ی زندگی خود حذف کنید . مصرف مشروبات الکلی ، سیگار و دخانیات از جمله دلایل پیدایش زخم معده هستند با حذف این ها از زندگی خود گامی برای درمان زخم معده بر می دارید . در صورتی که پزشک تشخیص دهد که زخم معده ی شما به دلیل مصرف NSAIDSها ایجاد شده ، بایستی مصرف آن را قطع کنید

درمان زخم معده به وسیله دارو

داروهایی که برای درمان زخم معده تجویز می شوند به قرار زیر می باشند:

• آنتی بیوتیک : از جمله داروهایی که در صورت ابتلا به عفونت معده برای درمان تجویز می شود ، آنتی بیوتیک ها هستند . آنتی بیوتیک ها انواع مختلفی دارند که به همراه انواع PPI ها به مدت یک یا دو هفته تجویز می شود .
• اندوسکوپی : با انجام اندوسکوپی می توان برخی از زخم های معده در حال خونریزی را درمان کرد .
• داروهای PPI : با مصرف این داروها میزان اسید معده کاهش یافته و زخم معده بهبود می یابد . برخی از این داروها عبارتند از : Prilosec, Prevacid, Aciphex, Protonix, Zegerid, Dexilant, Nexium.
• جراحی : در صورتی که زخم معده منجر به بوز حفره در دیواره معده شود و خونریزی در پی داشته باشد . و اندوسکوپی برای درمان پاسخگو نباشد در این صورت نیاز به جراحی برای درمان زخم معده است .

آیا نوشیدن شیر درمانی برای زخم معده است ؟

خیر. برخی بر این باورند که مصرف شیر درمانی برای زخم معده است ولی باید بگوییم که مصرف شیر ممکن است موقتا به دلیل پوشش جداره داخلی معده درد ناشی از زخم معده را التیام دهد . ولی در واقع تاثیر برعکسی دارد و با تولید اسید بیشتر خود منجر به بدتر شدن زخم معده می شود .

چگونه می توان از مبتلا شدن به زخم معده جلوگیری کرد ؟

برای اینکه بتوان خطر ابتلا به زخم معده را کاهش داد ، لازم است که یکسری نکاتی را رعایت کنید :

• از مصرف سیگار خودداری کنید .
• مشروبات الکلی را کنار بگذارید .
• مصرف زیاد آسپیرین و یا NSAIDSهای دیگر خود عامل بروز زخم معده است ، لذا از مصرف این داروها اجتناب کنید .
• اگر شما هر یک از علائم مربوط به زخم معده را مشاهده کردید ، حتما به پزشک مراجعه نمایید .

آپاندیسیت چیست؟ : آپانديسيت از روده‌ی بزرگ شروع می شود و یک التهاب بافتی است. محل آپاندیس سمت راست و پایین شکم است. شکل لوله ای است که از روده‌ی بزرگ خارج می‌شود. آپاندیس هیچ عملکرد حیاتی را برای بدن ندارد و بدون داشتن آپاندیس نیز یک زندگی عادی می توان داشت. بنابر مطالعات نقش آپاندیس در ایمنی است، ولی تاکنون اثبات قطعی نداشته است در کل هدف از وجود آپاندیس ناشناخته است و تاکنون نقش اساسی و خاصی به ان منتسب نشده است.

آپاندیس اگر ملتهب  شود در نهایت منفجر می شود و در شکم پخش می شود که بدترین و خطرناک ترین شرایط را به دنبال خواهد داشت که در صورتی که مراجعه به هنگام انجام نشود حتی منجر به مرگ نیز می شود. با این وجود زندگی بدون آپاندیس هیچ عواقبی نخواهد داشت. آپاندیسیت  اغلب بین ۱۰ تا ۳۰ سالگی  دیده می شود. علایم شایع آن عبارت است از درد اطراف شکم، تورم شکم، تب با درجه پایین، حالت تهوع  وکاهش اشتها. آپاندیسیت سبب میوشد تا قسمت راست و پایین شکم درد کند و هرچه التهاب بیشتر شود درد این قسمت افزایش خواهد یافت و شدیدتر می شود.

یکی از علل آپاندیسیت ، انسداد آپاندیس است. آپاندیس  وقتی به دلایل مختلف مسدود می شود منجر به ایجاد ضایعات باکتری می شود و سبب تشکیل چرک و عفونت می شود. اگر  آپاندیسیت  به موقع درمان نشود باید حتما جراحی شود ممکن است آپاندیسیت حاد یا مزمن باشد. در ایالات متحده، یکی از غلل شایع  درد شکمی آپاندیسیت است و پنج درصد از آنها در معرض  آپاندیسیت هستند.

از جمله روش های معاینه برای تشخیص آپاندیسیت آزمایش ادرار، سونوگرافی، ترموگرافی و لاپاروسکوپی است.

با توجه به اندازه و محل قرار گرفتن آپاندیس که نزدیک ارگان‌های دیگرقرار گرفته باشد تشخیص بین اینکه کدام بیماری هست کمی سخت است، از جمله بیماریها عبارتند از:  بیماری‌های شکمی و لگنی و یا شروع درد زایمان در دوران بارداری باشد.  روش های درمان آپاندیسیت آنتی‌بیوتیک و آپاندکتومی است. آپاندکتومی عوارضی مانند عفونت زخم و آبسه است.

علت شیوع آپاندیست

یکی از علل رایج درد شکم است که سریعا باید جراحی شود، در سال  ۲۵۰،۰۰۰ مورد آپاندیس  وجود دارد که نشان می دهد ۱ میلیون بیمار بستری  در روز وجود دارد. شیوع آپاندیسیت از دهه ۱۹۴۰ به صورت پیوسته کاهش یافته است و میزان بروز به آپاندیسیت ۱۰ مورد در هر ۱۰۰۰۰۰ نفر است. آپاندیسیت عموما در ۷٪ از جمعیت ایالات متحده رخ می‌دهد. علت آپاندیسیت در کشورهای آسیایی و آفریقایی به دلیل  رژیم غذایی ساکنان این مناطق  است. اگر فیبر غذا کم باشد میزان ابتلا به اپاندیسیت بیشتر می شود. میزان آپاندیسیت در مردان به اندازه  ۱٫۴ برابر بیشتر از خانم ها است. سن متوسط آپاندکتومی ۲۲ سال است. در سال‌های سالمندی میزان بروز آپاندیسیت کاهش می‌یابد. میانگین سنی که آپاندیسیت در اطفال ۶ الی ۱۰ سال است.

روش تشخيص آپانديسيت

آپاندیسیت می‌تواند شبیه به سایر بیماری‌ها از جمله مشکلات کیسه صفرا، عفونت مثانه یا عفونت ادراری، بیماری کرون، گاستروانتریت، سندرم روده‌ی تحریک‌پذیر (IBS)، یبوست، عفونت روده و مشکلات تخمدان  باشد که در این صورت تشخیص آپاندیسیت از سایر بیماری ها بسیار مشکل است، مگر اینکه علایم معمولی مربوط به آپاندیسیت مشاهده شود که تقریبا نصف افراد هم همین علائم را مشاهده می کنند. اگر علائم آپاندیسیت معمولی نباشد در این صورت  نیاز به آزمایش های بیشتری دارید تا به طور قطع آپاندیسیت تشخیص داده شود برای مثال پزشک با پرسیدن سوالات کلیدی می تواند سریع تر به نتیجه برسد و تشخیص بهتر و دقیق تری بدهد.تشخیص اینکه واقعا بیمار درگیر آپاندیسیت است واقعا چالش برانگیز است.

سوالاتی که به تشخیص آپاندیسیت کمک می کند عبارتند از :

• از کی درد شکم احساس می کنید؟
• درد شکم شما به صورت رفت و برگشتی است؟
• چقدر درد شکم شما شدید است؟
• درد شکم شما چه موقعی افزایش می یابد؟
• درد شکم شما چه موقعی تسکین می یابد؟
• تب دارید؟
• احساس تهوع دارید؟
• چه علایم و نشانه‌های دیگری دارید؟

آزمایشاتی که برای تشخیص آپاندیسیت کمک می کنند عبارتند از :

محل درد و التهاب برای تشخیص مورد معاینه قرار می گیرد:قسمتی از شکم که مربوز به آپاندیسیت است برای تشخیص کمی فشار به این قسمت وارد می شود و وقتی فشار ناگهانی رها می شود درد در این ناحیه افزایش یابد و این سبب می شود درد آپاندیسیت بدتر شود.

آزمایش ادرار برای بررسی عفونت :

آزمایش ادرار برای بررسی عفونت مجاری و همچنین وجود سنگ کلیه بررسی می شود، در آزمایش ادرار گلبول قرمز، سفید و باکتری در ادرار تشخیص داده می شود، ادرار اگر غیرطبیعی باشد نشان دهنده التهاب و یا وجود سنگ در کلیه است، در مواقعی که ادرار غیرطبیعی است احتمال آپاندیسیت نیز وجود دارد به دلیل اینکه مثانه و آپاندیس نزدیک به هم هستند. اگر التهاب آپاندیسیت بزرگ باشد به حفره‌ی رحم و مثانه پیش‌روی می کند و سبب ادرار غیر طبیعی می شود. با این وجود بیشتر بیمارانی که مبتلا به آپاندیسیت هستند ادرار طبیعی دارند. محققان می گویند وجود یک پروتئین قابل تشخیص در ادرار نشاندهنده آپاندیسیت است.

آزمایش خون برای بررسی عفونت بدن:

اگر عفونت شما افزایش یابد تعداد گلبول های سفید نیز افزایش خواهد داشت. البته با وجود هر نوع عفونت و یا التهابی گلبول های سفید در بدنتان افزایش می یابد، در نتیجه با ارزیابی تعداد گلبول های سفید هم نمی توان نتیجه گرفت که در معرض آپاندیسیت قرار گرفته اید.

اشعه ایکس از شکم :

تصویربرداری اشعه ایکس شکم به تشخیص قطعه مدفوع سخت شده انسدادی آپاندیس که عامل آپاندیسیت است، کمک می کند. این روش بیشتر روش تشخیص در کودکان است ولی در مواقعی احتمال آپاندیسیت بدون این قطعه مدفوع هم وجود دارد.

سونوگرافی برای تشخیص التهاب آپاندیسیت :

سونوگرافی بهترین روش برای تشخیص اولیه آپاندیسیت است. سونوگرافی یک روش بدون درد و با کمک امواج صوتی تصاویری را  برای شناسایی ارگان‌های داخلی بدن نمایش می دهد. آپاندیس بزرگ و آبسه از طریق سونوگرافی قابل نمایش هستند. در سونوگرافی آپاندیس سالم مشاهده نمی شود ولی مخصوصا در زنان می تواند بسیار مفید باشد زیرا بیماری های مشابه که شامل بیماری التهابی لگنی، تخمدان‌ها، لوله‌های فالوپ و رحم  را رد کند.

باریم انما :

باریم یک آزمایش با تصویربرداری اشعه ایکس است در این آزمایش باریم مایع به داخل روده وارد می‌شود تا کولون پر شود که سبب می شود التهاب در ناحیه آپاندیس و مشکلات روده‌ای مشابه با بیماری آپاندیسیت تشخیص داده شود در این صورت مطمئن خواهیم شد که بیماری کرون هست یا نه.

آزمایش سی تی اسکن :

این روش در بیمارانی که باردار نیستند انجام می شود که در این صورت سی تی اسکن از ناحیه آپاندیس سبب تشخیص آپاندیسیت، آبسه‌ می شود و بیماری هایی که در داخل شکم و لگن هستند وعلایم مشابه با آپاندیسیت دارند را رد می کند.
معاینه‌ی رکتوم در تشخیص آپاندیسیت: در این روش پزشک با پوشیدن دستکش و استفاده از ژل لغزنده رکتوم روده کوچک را بررسی می کند.

انجام لاپاراسکوپی :

در روش لاپاروسکوپی که یک روش جراحی است لوله‌ی کوچک فیبر نوری توسط یک دوربین به داخل شکم وارد می شود که یک سوراخ در شکم ایجاد می کند  در این روش تصاویر مستقیمی از آپاندیس و سایر اعضا نشان داده می شود و در این روش با مشاهده آپاندیسیت می توان از لاپاروسکوپی استفاده کرد ولی اسن روش نیاز به بی‌هوشی عمومی است.

تشخیص آپاندیسیت با بررسی کامل و معاینه ی فیزیکی انجام می شود، در بیماری آپاندیسیت فرد درجه حرارت بالا دارد و درد متوسط و یا شدیدی در سمت راست شکم خود احساس می کند که در هنگام معاینه هم میزان حساسیت بیمار به لمس سمت راست شکم مشاهده می شود. در صورتی که آپاندیس ملتهب شود معده بیمار متورم خواهد شد، آزمایش خاصی برای تشخیص آپاندیسیت وجود ندارد ولی اگر عفونت باکتریایی در آزمایش شمارش خون افراد مشاهده شود از عوامل آپاندیسیت هستند .

اگر زمان برای تشخیص کافی نباشد جراح از  یک لاپاراسکوپی تشخیصی اورژانسی را برای بررسی استفاده می کند. بیشتر افراد آپاندیس طبیعی خود را در طی لاپاراسکوپی تشخیصی از دست می‌دهند، گاهی که تشخیص قطعی نیست پزشک حدود  در برخی موارد که تشخیص قطعی نیست، پزشک حدود ۲۴ ساعت منتظر می ماند  تا علایم بیمار بهبود پیدا کند، تغییر نکند یا بدتر شود.

سوالاتی که می توانید از دکترتان بپرسید:

• آپاندیسیت دارم؟
• نیاز به آزمایش‌های بیشتری نیاز دارم؟
• بیماری دیگری علاوه بر آپاندیسیت دارم؟
• نیاز به جراحی دارم، چه موقع؟
• خطرات برداشتن آپاندیس چیست؟
• چه مدت بعد از جراحی در بیمارستان باید بمانم؟
• بهبودی پس از جراحی چقدر طول خواهد کشید؟
• چه مدت بعد از جراحی حالت عادی خواهم داشت؟

فیبرم رحمی و حاملگی , نکاتی در رابطه با فیبروم رحم در دوران بارداری و اینکه آیا زنانی که دارای بیماری فیبروم هستند می توانند باردار شوند  یا نه :

آيا خانمي که فيبروم رحمي دارد، می تواند حامله شود ؟

همان طور که درباره این بیماری گفتیم ؛ بیماری فیبروم رحم یکی از مشکلات و بیماری های شایع در بیشتر زنان محسوب می گردد؛ که رحم فرد در این بیماری مکان اصلی شیوع این بیماری است. در جواب این که آیا خانمی که فیبروم دارد می تواند باردار شود یا نه می توان گفت که بله این امکان وجود دارد اما نکته بسیار مهم این است که این مورد در ابتدا به تعداد و محل فيبروم هاي رحم بیمار بستگی دارد. در اقدام به بارداری بهتر است که اگر تعداد فيبروم های رحم فرد بسيار زياد و سايز رحم از حد نرمال خارج شده باشد يا اندازه ي فيبروم ها بسيار بزرگ باشد، اولین و بهترین کار قبل از انجام حاملگي انجام مشاوره ي پيش از بارداري است که در صورت تشخيص فيبروم ، برای بارداری فرد ابتدا درمان به صورت جراحی انجام می شود و بعد از جراحی در یک فاصله ي زماني مشخص پس از آن فرد می تواند که اقدام به بارداري کند.

گفتیم که بیماری با روش جراحی می تواند که این عارضه را رفع کند که جراحی روش دیگر درمان فیبروم‌ ها ، است. انجام جراحی معمولا شامل جراحی‌ های مختلفی است. بستن عروق رحمی با لاپاراسكپی که این روش معمولا یک روش جدید است که در این جراحی معمولا بدون انجام برش و فقط از طریق سوراخ‌ های كوچك نیم و یا یك سانتی ‌متری اقدام به وارد كردن دوربین و وسایل جراحی می‌گردد که این جراحی ‌ها با نام جراحی كوچك ‌تر برای درمان شناخته می شوند كه در این جراحی با سوزاندن مركز فیبروم‌ های كوچك با لیزر یا جریان الكتریكی و آنژیوگرافی شریان ران برای فرستادن مواد انسدادی به شریان رحمی باعث ضعیف شدن خون‌ رسانی به رحم و پسرفت فیبروم می ‌شود. از جراحی باز و یا لاپاراسكپی هم معمولا برای كاهش خون‌ رسانی به رحم و جراحی ‌های قطعی كه شامل خارج كردن توده فیبرومی است صورت می گیرد.

بیشتر بدانید : فیبروم رحم

فيبروم ها درحاملگی چه عوارضی را برای فرد ايجاد مي کنند ؟

همان طور که در قسمت قبل درباره این بیماری گفتیم، بسیاری از بانوان ممکن است که در سنین باروری به عوارضی مثل فیبروم رحمی مبتلا ‌شوند که باید بگوییم که فيبروم رحمی از علت هی شايع براي نازايي فرد نيست و فقط ممکن است که در ده درصد موارد سبب نازايي شود، بزرگ شدن فیبروم ممکن است که در بیشتر خانم های بارداری صورت بگیرد که با وجود فيبروم در رحم حامله شوند و تغييرات هورموني در اين دوران ممکن است که فيبروم هايش بزرگ تر شوند.

اما رشد فیبروم معمولا در مادر بارداری که فیبروم کوچکی دارد تغییری نمی کند، این افراد معمولا بارداری کم ‌خطر تری را خواهند داشت. در بیشتر مواقع هم حتی مادر بارداری که فیبروم بزرگی دارد نیز امکان این که خطر کمتری پیش بیاید هست، مهم ترین چیزی که می تواند مسئله ساز باشد محل قرارگیری فیبروم است. افزایش خطر سقط جنین ، محدودیت رشد جنین در رحم ، زایمان زودرس ، وضعیت نامناسب جنین در رحم ، خونریزی شدید پس از زایمان یا حتی هیسترکتومی ( خارج ساختن رحم ) معمولا بر اساس محل و اندازه‌ی فیبروم وجود دارد.

در بیشتر اوقات در این حالت ممکن است که در اين دوران در داخل فيبروم ها ، خونريزي ايجاد شود که درد شديد شکم به صورت حاد و ناگهاني و تب بالا از شایع ترین علل آن خواهد بود که این مورد در بسياري از موارد اين علائم با شکم حاد جراحي يا آپانديست يا کيست پاره شده ي تخمدان اشتباه شده و در صورتی که دقت نشود و تشخیص صحیح صورت نگیرد ممکن است باعث انجام جراحي غير ضروري در دوران بارداري می شود که عوارض فراواني از جمله زايمان زودرس به دنبال خواهد داشت. در صورتی که در داخل فيبروم در بارداري، خونريزي صورت بگیرد لازم است که بيمار سریعا در بیمارستان بستری شود تا زمان کنترل خود به خودي علايم و قطع درد.

 مطالعه کنید : سوالات مهم در رابطه با فیبروم رحم

با مسکن و تب بر تحت نظر قرار بگیرد. در بیشتر مواقع هم فرد نياز به جراحي ندارد. تنها علت سقط جنین در سه ماه اول یا دوم بارداری بروز فيبروم هاي متعدد زير مخاطي هستند که در داخل لايه ي داخلي رحم به شکل برجسته هستند. وجود همین فیبروم ها هستند که در بیشتر اوقات باعث سقط هاي مکرر جنين ( بيش از سه سقط در سابقه بيمار ) می شوند که در اين صورت جهت پيش گيري از سقط ضروري درمان جراحي و برداشت فيبروم ها قبل از اقدام به بارداري باید انجام بگیرد. در بیشتر مواقع یکی از علت های زایمان زود رس در بیمار هم ممکن است که به خاطر فيبروم هاي زير مخاطی که به علت کم کردن فضاي داخلي رحم می شود صورت می گیرد و معمولا باعث ايجاد زايمان زودرس در بارداري شوند.

در قسمت تحتاني و نزديکي دهانه ي رحم وجود فیبروم های بزرگ ممکن است که در ماه آخر بارداري و در هنگام زايمان طبيعي ، یکی از از علت های انجام ضروری سزارین شود و آن هم به این علت که در اثر بزرگ تر شدن فیبروم که باعث عدم پيشرفت زايمان می شود ممکن است که به صورت مانع در راه خروجي جنين عمل کند که در اين هنگام برای خارج کردن نوزاد انجام عمل سزارين بسیار ضروري است.

برخی سوالات متداول در رابطه با فیبروم رحم ,  سوال و جواب در رابطه با بیماری فیبروم رحم در زنان , در رابطه با فیبروم رحمی در زنان و دوران بارداری بیشتر بدانید :

اگر در هنگام عمل سزارين ، هم زمان فيبروم رحم نيز وجود داشته باشد ، آیا می توان که در همان زمان اقدام به برداشت فيبروم يا ميو مکتومی کرد ؟

در جواب این سوال که آیا حین جراحی سزارین می توان اقدام به برداشت فیبروم فرد کرد باید گفت که خیر و این کار اصلا نمی توان انجام داد، و به طور کلي هیچ کدام از پزشک ها و جراح ها بر این کار اتفاق نظر ندارند و بر این باورند که بهتر است در هنگام عمل سزارين برداشت هم زمان فيبروم به هیچ وجه صورت نگيرد، علت این نظر هم برای این است که چون در دوران بارداری بافت رحم و ضمائم آن معمولا بسيار پر خون است و در صورتی که این اندام به هر شکلی مورد دست کاري و جراحي قرار بگیرد در این صورت احتمال خونريزي شديدی از جاي فيبروم بسیار وجود دارد که در این صورت در عدم کنترل آن بسیار امکان دارد که جراح مجبور باشد تا براي حفظ جان بيمار به برداشت کامل رحم اقدام نمائید.

آيا احتمال بدخيم شدن فيبروم ها وجود دارد ؟

درباره این تومور گفتیم که فیبروم، یک تومور توپر و کروی شکل است که در رحم بیمار شکل می گیرد که معمولا اندازه اش هم بسیار متغیر است نکته مهم این که فیبروم ممکن است رشدی سریع یا بسیار کند و تدریجی داشته باشد. درباره این سوال که آیا فیبروم ها بدخیم هم می شوند می توان گفت که بله این اتفاق ممکن است که بیفتند، خوشبختانه احتمال بدخيم شدن آن خيلی کم و تقريباً نزديک به صفراست.

بیشتر بخوانید : فیبروم رحم

در صورتی که فيبروم های کوچک پس از يائسگي به صورت ناگهاني و بدون هيچ گونه تحرک هورموني شروع به رشد سريع و ناگهاني کنند اين احتمال بدخيمی در این موارد معمولا بيشتر است. در اين مورد لازم است تا در شک به بدخيمي احتمالي سريعاً عمل جراحی برداشت رحم و ضمائم يا « هيسترکتومی » براي بيمار انجام گيرد. درباره نوع بدخیم فیبروم ها باید بگوییم که خوشبختانه درصد بسیار کمی از فیبروم ها هستند که بدخیم هستند و یا اینکه ممکن است در آینده به یک تومور بدخیم تبدیل شوند کم است. لیومیوم سارکوما نوع بدخیم این تومور است.

با این که هنوز بین پزشکان در این که فیبروم ها بعداً بدخیم می شوند یا اینکه بعضی فیبروم ها از ابتدا بدخیم هستند ، اختلاف نظر وجود دارد ؛ اما نتیجی که محققان در انجام مطالعات به دست اوردند این است که آن ها بر این باورند که لیومیوم سارکوما از ابتدا یک تومور جداگانه است که خود خاصیت بدخیمی را دارد. معمولا انتشار این نوع در بدن بیمار به این شکل است که پس از این که لیومیوم سارکوما تمام بافت ها و اعضای مجاور رحم را آلوده کردند سپس از راه جریان خون و لنف، در تمام نقاط بدن گسترش پیدا می کند. استخوان ها، ریه ها و کبد نیز از شر این تومور بدخیم در امان نیستند و معمولاً به این اندام ها نیز دست اندازی می کند. بیشتر متخصصان زنان و زایمان بیشترین تاکید را بر این دارند که اساساً به هیچ وجه نباید خونریزی های دوران یائسگی را ساده و جزئی تلقی کرد.

خونریزی و ترشح غیر عادی، به خصوص بعد از سن یائسگی بروز اختلال یا درد هنگام ادرار کردن مقاربت دردناک درد در ناحیه لگن شایع ترین علادم سرطان رحم است که پزشکان بر این علائم بسیار تاکید دارند.

بنابراین حتما توصیه می شود که چنان چه اگر خانمی دچار یکی از علائم فوق باشد، بهتر است تا در اولین فرصت و هرچه زودتر به پزشک مراجعه کند تا به این ترتیب پزشک با انجام معاینه و آزمایش های لازم ، مشکل فرد را تشخیص داده و برای درمان اقدام کند.

معمولا پس از يائسگی به علت این که ترشحات هورمونی در تخمدان ها صورت نمی گیرد، در این هنگام فيبروم های رحمي هستند که تغییر شکل می دهند و معمولا شروع به چروکيده شدن و کوچک شدن مي کنند و در بیشتر اوقات هم گاهی ممکن است تا در داخل آن ها رسوب کلسيم ايجاد شود که بهترین راه در این مواقع این است که هيچ گونه اقدامی خاصی جز کنترل ساليانه با سونوگرافی رحم لازم نیست که صورت بگیرد.

آيا درمان های غير جراحی نيز برای فيبروم رحم وجود دارد؟

در درمان فیبروم معمولا بیشتر افراد و پزشک ها آخرین مرحله در درمان فیبروم رحمی را انجام روش جراحی قرار می دهند. معمولا در این روش پزشک سعی بر این دارد که ابتدا در صورت وجود امکان فقط فیبروم ها را از رحم بیمار جدا کند اما در بیشتر مواقع که پزشک نتواند این کار را انجام دهد و انجام چنین شرایطی وجود نداشته باشد تنها راه ممکن برداشتن رحم فرد است.

اما امروزه حتی الامکان سعي مي شود که از روش هاي طبي براي درمان استفاده شود تا به این ترتیب ريسک جراحي به بيمار تحميل نشود. امروزه در درمان بدون جراحی بیشتر پزشکان از دارو هايي که به صورت تزريقی و خوراکی در دسترس هستند به بیمار تجویز می کنند که مصرف این دارو ها مي توانند تا زماني که فرد به سن يائسگي برسد بر روی قاعده گی فرد تاثیر گذار باشد و معمولا دوره ی قاعدگي هاي فرد را طبيعي کرده و تا حدود زیادی می تواند که ميزان خون ريزي و درد بيمار را کاهش دهند که معمولا پس از شروع یائسگی و به علت قطع ترشح هورمون هاي تخمداني فيبروم ها به تدريج کوچک تر و چروکيده تر مي شوند. در مورد اين درمان ها تصميم گيري ها به عهده جراح و متخصص زنان صورت می گیرد که آن هم بر اساس معاينه و شرايط فيبروم است. یکی دیگر از روش های درمانی فیبروم ها استفاده از درمان های طب سنتی است که درمان در این صورت بر اساس مزاج خانم و سایر روش های این طب به درمان فیبروم رحم صورت می گیرد.

مهم ترین توصیه ما به بیشتر خانم هایی که دچار مشکل فیبروم رحم هستند و از این عارضه رنج می برند و مخصوصا آن دسته از خانم هایی که قصد باردار شدن را دارند به طور جدی توصیه می شود حتما قبل از استفاده از عمل جراحی یا استفاده از هرگونه دارو هایی شیمیایی که ممکن است به نازائی هم منجر شود درمان با طب سنتی را حتما در اولویت قرار دهند تا در صورت امکان فیبروم این خانم ها بدون مشکل و به شکل طبیعی درمان گردد. نکته مهم دیگر در این باره این که بهتر است تا مشاوره با یک طبیب حاذق طب سنتی برای درمان فیبروم رحم را به هیچ وجه فراموش نکنید.

درمان فیبروم , فيبروم رحم چيست؟ : یکی از توده های خوش خیمی که احتمال بدخیم شدن، بسیار کم است فیبروم است در واقع شایع ترین توموری که در خانم ها به وجود می آید فیبروم است. درباره این بیماری طبق آمار های جهانی که به دست آمده میزان ابتلا به این تومور را در خانم ها از ۲۵ تا ۶۰ درصد گزارش کرده اند. در واقع فيبروم رحم يا تومورخوش خيم عضله ي صاف رحم که یکی از شايع ترين تومور های لگني در نزد بیشتر خانم ها است که این تومور در پنجاه درصد زنان و ممکن است که در سنين باروري بين ۲۵ تا ۴۰ سالگي در افراد ديده شود.

طبق آمار به دست آمده خانم های مبتلا به این توده در کشور ما حدود ۴۰ درصد است یعنی ۴۰ درصد از خانم ها فیبروم دارند. این بیماری به این شکل است که در این بیماری بافت ‌ها و سلول ‌های ماهیچه‌ ای که دیواره رحم را می‌سازند، درون دیواره رحم و پیرامون آن غده ‌های غیر سرطانی می‌ سازند. تعریف خیلی روشن درباره فیبروم این که فیبروم در واقع رشد غیرطبیعی دیواره رحم است. مهم ترین عارضه جدی آن این است که این بیماری می‌تواند که باعث نازایی در بیمار شود. معمولا بیشتر بیماران که به این سرطان مبتلا هستند بیمارانی هستند که آن ها نسبت به قد شان افزایش وزن بالایی را دارند و در بیشتر خانم هایی که بچه دار شده اند درصد ابتلا به بیماری بسیار پایین است.

انواع فيبروم رحم

درباره انواع فیبروم ها باید بگوییم که نوع فيبروم ها را معمولا بر اساس محل آن در رحم فرد تقسيم بندي مي شوند. داخل عضله رحم شايع ترين محل وجود آن ها است که به آن فیبروم اينترامورال می گویند. نوع دیگر فیبروم ، ساب سروزال است که به صورت توده ي برجسته اي خارج رحم شکل می گیرد ؛ و یکی از نادر ترین شکل فیبروم هم زير مخاطي است که در داخل حفره رحم هستند. همان طور که گفتیم فیبروم زير مخاطي از همه انواع فیبروم ها نادر تر است که علائمی که در فرد بروز می دهد در صورت دچار شدن به آن این است که با دچار شدن به خونريزي شديد قاعدگي و نازايي همراه است.

نوع دیگری از فیبروم هم وجود دارد که علاوه بر سه نوع فیبروم ذکر شده این نوع فیبروم که فیبروم پایه دار نامیده می شود و در قسمت های داخل حفره رحم و بیرون رحم به وجود می آید و در واقع از آن جهت پایه دار نام دارد که محل استقرار آن در رحم طوری است که به وسیله یک پایه به دیواره رحم متصل شده است.

شايع ترين علامت فیبروم های رحمی چيست ؟

فیبروم ها ممکن است که در بیشتر مواقع در رحم فرد بدون هیچ علامتی وجود داشته باشد البته فيبروم هاي کوچکی که در رحم و اندازه ي کوچک تر هستند مي توانند بدون علامت باشند و این نوع توده فقط هنگام انجام سونوگرافي هاي به صورت اتفاقي تشخيص داده مي شوند. درد هاي لگني ، افزايش خونريزي هاي قاعدگي ، درد شديد زمان قاعدگي و تکرر ادرار ( به علت فشار روي مثانه ) و نازايي معمولا عوارضی هستند که در پنجاه درصد بيماران ديده مي شود.

از آن جایی که هرچه قدر که اندازه فیبروم بیمار بزرگ تر باشد کاملا مشخص است که علائم بیشتری را هم در فرد ایجاد می کند که این علائم معمولا بسته به اینکه در چه قسمتی از رحم بیمار قرار داشته باشد، می تواند متفاوت باشد. همان طور که گفتیم خونریزی های شدید ماهانه و حتی بین سیکل های عادت ماهانه از شایع ترین علامت آن است که این علائم ممکن است که با درد در ناحیه زیر شکم و کمر نیز ادامه داشته باشد. همه فیبروم ها معمولاً علت شايعی براي نازايی در افراد نيست و و نازایی فقط در ده درصد موارد ممکن است صورت بگیرد و آن هم در فيبروم هاي بزرگ که زير مخاطی هستند بسیار ممکن است که باعث نازايي شوند که درمان آن ها قبل از حاملگي حتما ضروری است.

جز در مواردی که تعداد آن ها زياد يا بزرگ بوده باشد و این فیبروم ها بيشتر فضای داخل رحم را اشغال کرده باشند در اکثر موارد، باعث سقط جنين هم نمي شوند همان طور که گفتیم مگر آن اگر فیبروم در بیشتر قسمت سطح خارجی رحم بتواند رشد کند، به این ترتیب می تواند که بر اندام های اطراف رحم مثل مثانه ، رود بزرگ و مجاری ادراری فشار زیادی را وارد کند و در راه تخلیه این اندام ها در نتیجه انواع انسداد را ایجاد کند؛ که در اين حالت ممکن است که باعث سقط يا زايمان زودرس در فرد شود. این بیماری نشانه های دیگری هم دارد که در بیشتر اوقات با عوارض آپاندیس و کیست اشتباه گرفته می شود.

کم خونی ، رنگ پریدگی و خستگی زیاد در کنار درد های شدید در ناحیه شکم ، لگن و مهره های تحتانی در بسیاری موارد ناشی از فیبروم های رحمی است. در صورتی که اندازه فیبروم ها به قدری بزرگ باشد که بر روی حالب ها فشار وارد کند می تواند سبب ورم کلیه ها گردد که این هم از علل های وجود فیبروم است.

درمان قطعی فيبروم های رحم

درمان فیبروم رحمی : همان طور که درباره فیبروم گفتیم توده‌ های گوشتی که در لایه ‌های مختلف رحمی یافت می ‌شوند و اندازه‌ های کاملا متفاوتی را دارند ؛ ممکن است که این فیبروم ها از دو میلی متر تا ۱۰ سانتی متر و بزرگ‌ تر باشد و در واقع باید گفت که بيشتر فيبروم هاي که رحم خانم ها به وجود می آید در اندازه های کوچک بدون علامت هستند و راه کشف اتفاقي آنها فقط با انجام سونوگرافی است گفتیم که فیبروم های کوچک معمولا عارضه خاصی را ندارند و با توجه به بي علامت بودن آن ها، اقدام خاصي هم برای این فیبروم لازم نيست. تنها نکته مهم این که بيمار فقط جهت کنترل سايز فيبروم ها بايد هر سه تا شش ماه يک بار تحت سونوگرافی فرار بگیرد. در صورتی که بیمار علائمي مثل درد شکم و مشکلات قاعدگي را داشته باشد برای درمان بايد اقدام به درمان جراحی يا درمان طبی کند.

نکته مهم برای درمان در فيبروم های بزرگ و علامت دار درمان قطعی این است که برداشت فيبروم با جراحی و يا « ميو مکتومی » است که در آن احتمال عود فيبروم در محل هاي ديگر رحم مدتي پس از جراحی نيز ممکن اسن وجود داشته باشد.

بهترین لیزر موی زائد برای پوست شما کدام است؟ : امروزه دستگاه های لیزر زیادی وجود دارد که این دستگاه لیزر موهای زائد عبارتند از : لیزرینگ (LASERING) ، کاتراکول­گاید (Cutera CoolGlide) ، بایسون (Bison)، اپی تاچ پلاس (EpiTouch Plus). اگر بخواهیم درباره دستگاه های لیزر اطلاعاتی را به دست بیاوریم ممکن است که در سایت های که مراجعه می کنید فقط درباره شرکت های سازنده اطلاعاتی را به دست بیاوردید ؛ زیرا تمام شرکت های سازنده لیزر معمولا از تکنولوژی خود دستگاه اطلاعاتی را در اختیار مراجعه کنند گان قرار می دهند و آن ها توجه خاصی به تفاوت میان لیزر ها ندارند.

تعداد معدودی از لیزر های موهای زائد هستند که در وب سایت های مختلف با آنها روبرو می شوید ؛ و این ممکن است که برای آن شخصی که متقاضی لیزر موهای زائد است و برای این کار پرسش های زیادی برای انتخاب دستگاه مناسب نوع پوست و مو برای لیزر موهای زائد ، دارد به وجود می آید. ما در این قسمت برای شما خلاصه ای از نحوه کارکرد و جوانب مثبت و منفی چهار لیزر رایج که بیشترین کارکرد را در ایران دارند ارائه می کنیم. شما با مطالعه این بخش می توانید که یک تصمیم آگاهانه تری را در انجام لیزر تان بگیرید.

لیزر Nd YAG (مناسب برای پوست های تیره) چگونه کار می کند :

لیزر Nd YAG معمولا این دستگاه که مثل سایر دستگاه های لیزر برای رفع موهای لیزر استفاده می شود و مناسب برای رفع موی زائد در پوست های تیره است، دقت این لیزر بسیار بالا است و این دستگاه ملانین موجود در پیاز مو را به سادگی تشخیص می دهد و توسط همین ملانین ها باریکه نور این لیزر جذب می شوند. درباره ملانین باید گفت که رنگدانه های تیره موجود در پوست و مو در واقع عمان ملانین است.

از آن جایی که ممکن دارد که بعضی از دستگاه های لیزر نتوانند فرق بین ملانین در مو و ملانین تیره در پوست را تشخیص دهند و به دلیل هم امکان آسیب وجود دارد زیرا که و ممکن است ملانین موجود در پوست را مورد هدف قرار دهند. پس همان طور که گفتیم این بدان معناست که این دستگاه ها توانایی برای صدمه زدن به پوست را دارند. لیزر ND YAG  این لیزر به دلیل دارا بودن طول موج بلند می تواند که به سادگی به درون پوست نفوذ کند و به این ترتیب از لایه اپیدرم و ملانین موجود در پوست هم عبور می کند و دقیق اشعه به لایه های که فولیکول های مو در آن قرار گرفته اند می رسد و به این صورت در ملانین های موجود در ریشه موها جذب می شود. همان طور که در ابتدا هم گفتیم مناسب برای موها ی تیره است و بر روی موی روشن و نازک تاثیر چندانی ندارد.

جوانب مثبت ND YAG :

لیزر Nd:YAG اولین نکته مثبت این لیزر این است که نسبت به دیگر لیزرهای رفع موی زائد این لیزر طول موج بلندتری را دارد. علاوه بر اینکه برای پوست تیره ایمن است ، بهترین مزیت این لیزر هم این است که برای از بین بردن پاپیلا (آخرین لایه موجود در پوست) بیشترین قدرت و تاثیر را دارا می باشد.

جوانب منفی Nd YAG :

از آن جایی که این لیزر کمترین جذب ملانین را دارد ممکن است که برای رسیدن به نتیجه مطلوب، به جلسات درمان بیشتری در درمان با این لیزر نیاز باشد. در رفع موهای نازک و ضعیف امکان دارد تا درد بیشتر و تاثیر کمتری بر روی موی نازک و ضعیف بگذارد.

* نام برخی برند های موجود در بازار : کاتراکول ­ گاید (Cutera CoolGlide)، ساینور ­ الیت (Cynosure Elite)، کندلا جنتل یاگ (Candela GentleYAG)

لیزر الکساندرایت (مناسب برای پوست زیتونی) چگونه کار می کند؟

یکی از معروف ترین و مشهور ترین دستگاه های رفع موی زائد که در بین رقبای دیگر سر تر است لیزر الکساندرایت است یکی از دلایلی که باعث ارجحیت این لیزر با سایر رقبا شده است داشتن طول موج بالای این لیزر ایت که کمی بلندتر از طول موج برخی دیگر از لیزر هاست ؛ که باعث شده تا از آن در گستره وسیعی از رنگ پوست از جمله پوست زیتونی قابل استفاده شود.

جوانب مثبت لیزر الکساندرایت :

سایز بزرگ نقطه هدف (اسپات سایز) و نرخ تکرار زیاد آن یکی از عمده مزایای استفاده از لیزر الکساندرایت می باشد که در توضیح یعنی به این معناست که سطح بزرگتری از پوست سریعتر می تواند که مورد درمان قرار دهد؛ و همین علت هم این لیزر را به یکی از سریع ترین لیزر های رفع موی زائد تبدیل کرده است که طرفداران بسیاری را دارد.

جوانب منفی لیزر الکس :

درست است که طول موج بسیار بالایی دارد اما آسیب به پوست در استفاده از این دستگاه ممکن است که به وجود بیاید زیرا علی رغم طول موج بلندش ، مقدار جذب ملانین برای این لیزر بسیار بالا است و برای همین هم اشعه آن توسط ملانین پوست نیز جذب شود ، بنابراین تغییر رنگ و سوختگی در پوست های روشن ریسک بسیار بالایی دارد. تکنسین لیزر باید بسیار ماهر باشد.

* نام برخی برند های موجود در بازار : بایسون (Bison) ، ساینوسور آپوجی (Cynosure Apogee) ، اپی تاچ پلاس (EpiTouch Plus)

بیشتر بدانید : دستگاه لیزر موهای زائد الکساندرایت

لیزر دایود ( مناسب برای تمامی انواع پوست ) چگونه کار می کند ؟

یکی از لیزرها و روش های روز برای رفع موهای زائد در دنیای امروزه استفاده از لیزر دایود است. از این دستگاه لیزر می توان در رفع موی زائد پوست های روشن، سبزه تا تیره هم استفاده کرد و این لیزر بسیار هم مناسب است.

جوانب مثبت استفاده از لیزر دایود :

تاثیر مثبتی که دارد به علت طول موج های ۸۰۸ و ۸۱۰ نانومتری که می تواند به سادگی جذب ملانین های شود و به این ترتیب می تواند که به عمق پوست در قسمت فولیکول های مو نفوذ می کند. درباره طول موج بلند لیزر دایود، می توان گفت که این طول موج بالا می تواند که صدمات پوستی و عوارض جانبی استفاده از آ را به حداقل برساند.

جوانب منفی دایود :

از آن جایی که این لیزر یکی از جدیدترین دستگاه های لیزر است و به همین خاطر هم عوارض جانبی خاصی در چند سال اخیر برای لیزر دایود گزارش نشده است.
* نام برخی برندهای موجود در بازار : لیزرینگ (LASERING) ، اس پی ال ۱۰۰۰(SPL 1000)، سوپرنو ایکس ال (Supeo XL) ، لیزرلیت (LaserLite).

بیشتر مطالعه کنید: دستگاه لیزر دایود

لیزر روبی ( مناسب برای پوست های روشن ) چگونه کار می کند ؟

از قدیمی ترین دستگاه های لیزر برای رفع موهای زائد، لیزر روبی است که از سال های بسیار قبل مورد استفاده قرار می گرفته است ؛ و از آن جایی که این لیزر طول موج بسیار کوتاهی را دارد و به همبن علت هم جذب این امواج توسط ملانین ها کار بسیار آسانی است وبر عکس دستگاه های که در بالا اشاره کردیم نکته قابل اهمیت درباره این لیزر اشاره به این مورد است که از لیزر روبی فقط می توان که برای پوست های خیلی روشن با موهای روشن مناسب است.

جوانب مثبت لیزر روبی :

مزیت این لیزر این که برای پوست های روشن و اروپایی بسیار موثر است

جوانب منفی لیزر روبی :

لیزر روبی تنها برای پوست های روشن استفاده می شود و این در واقع به دلیل توانایی جذب امواج این لیزر توسط ملانین ها است.

* نام برخی برند های موجود در بازار: روبی استار (RubyStar) ، پالومار ای ۲۰۰۰(Palomar E2000)

لیزر الکساندرایت چیست ؟ : امروزه یکی از راه های خلاص شدن از شر موهای زائد در سراسر بدن، انجام لیزر موهای زائد است که این روش می تواند به عنوان بهترین روش ها باشد یکی از پیشرفته ترین دستگاهای لیزر دنیا برای از بین بردن موهای زائد برای همیشه است استفاده از لیزر با دستگاه لیزر الکساندرایت است. در بین سایر دستگاه های لیزر معمولا این لیزر یکی از پر کاربرد ترین لیزر هایی است که در طول موج ۷۵۵ نانومتر، در رنج طول موج مادون قرمز نزدیک کار می کند.

لیزر های الکساندرایت به صورت Q-Switch هم معمولا در دسترس هستند. درباره این حالت باید بگوییم که در این حالت لیزر می تواند که پرتو هایی را با شدت بسیار بالا ودر پالس های بسیار کوتاه تولیدکند. قابل تنظیم بودن طول موج و میزان انرژی برای از بین بردن هر نوع مو در واقع یکی از خصوصیات منحصر به فرد این دستگاه می باشد. نظر بسیاری از کارشناسان لیزر در باره این دستگاه این است که دستگاه لیزر الکساندرایت یکی از قدرتمندترین و پر تاثیرترین لیزر ها از میان موارد بسیار دیگر است. یکی از مزیت های دیگر این دستگاه این است که دستگاه الکساندرایت مجهز به سیستم خنک کننده مخصوص است که این می تواند برای جلوگیری از سوزش مناسب باشد.

طرز کارکرد این لیزر چگونه است ؟

درباره این دستگاه در بخش قبل گفتیم که لیزر الکساندریت یک نوع از دستگاه لیزری است که از کریستال الکساندریت نوری با قدرت بسیار زیاد را از عبور می‌دهد. هنگامی که نور با گذشتن از این کریستال پرتوی با طول موج ٧۵۵ نانومتر تولید می‌ کند می تواند که موهای زائد را از بین ببرد. در این دستگاه که یکی از قدرتمند ترین دستگاه های رفع موی زائد است برای از بین بردن موها معمولا طول موج های بالایی با انرژی بسیار بالا از لیزر ساطع شده و به انرژی گرمایی تبدیل شده است که با هدف قرار دادن منطقه خاصی از بافت بدن انجام می شود. در واقع درباره کارکرد لیزر الکساندرایت می توانیم بگوییم که عملکرد آن به صورت فتوترمولیز است: و به این معنی که یک منطقه بصورت انتخابی با استفاده از نور لیزر گرم می شود. در نوع کار این لیزر می توان به این مورد اشاره کرد که این لیزر باعث تخریب مختصر و مفید بافت جراحت شده و مناطق سالم اطراف آن بدون هیچ تغییری باقی می مانند.

نوری که از لیزر الکساندرایت بیرون می آید قرمز رنگ است. از دیگر مزیت های این دستگاه این است که می‌توان دستگاه لیزر الکساندریت را در حالت Q- Switiching قرار داد تا به این صورت پرتو نوری بسیار پرتوان را در پالس های کوچک تولید کند. در رفع موهای زائد وجود چنین مکانیسمی می تواند که بسیار مؤثر و موفق عمل کند.
نکته مهم : در مورد طول موج پرتو نوری این است که این طول موج در واقع فاکتوری است که تعیین می‌کند که لیزر باید تا چه عمقی در پوست نفوذ کند.

لیزر الکساندرایت به چه منظوری استفاده می شود؟

این دستگاه که یکی از قدرتمند ترین دستگاه های لیزر در آمریکا است بر این اساس هم سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) معمولا طیف وسیعی از این دستگاه ها را دارای طول موج خاص در طیف مادون قرمز (۷۵۵ نانومتر) هستند برای حل و درمان انواع مشکلات پوستی تایید کرده است. که این موارد شامل : Ta2Eraser و Apogee ® (cynosure, Massachusetts, USA) و Accolade TM(cynosure, MA, USA) است.

مهم ترین مکانیسم اثر لیزر در رفع موهای زائد است. در پوست های مختلف برداشت موهای زائد به وسیله لیزر از آن جایی که بر پایه جذب انتخابی نور نهاده شده است و اشعه لیزر بدون آن که به سطح پوست آسیبی وارد را کند می تواند از پوست عبور کند و به این ترتیب جذب فولیکول های مو می شود؛ بنابراین ملانین بهترین و مهمترین ماده بیولوژیکی هدف برای بکارگیری جذب انتخابی لیزر به منظور رفع موهای زائد است.

اختلالات پوستی زیر را می توان با پرتوهای لیزر اکسلاندرایت درمان کرد

• ضایعات عروقی
• لکه های پوستی
• رفع موهای زائد
• حذف تاتو

ضایعات عروقی

ضایعات عروقی که به شکل خال های عنکبوتی که در بدن یا صورت فرد ممکن است ظاهر شود که معمولا به شکل مادر زادی ممکن است به وجود آمده باشد. (ناهنجاری های عروقی)

* هدف قرار دادن رنگ دانه های قرمز با پرتو های خفیف (هموگولوبین)

لکه های پوستی

ممکن است که بر اثرعواملی مثل افزایش سن لکه هایی بر روی صورت فرد ظاهر شود لکه هایی مثل کک و مک های مادرزادی و انواع خال های گوشتی

* برای رفع این لک های پوستی ملانین های موجود در روی پوست را با پالس های خفیف هدف قرار می دهند.

رفع موهای زائذ , لیزر موهای زائد با الکس

بهترین استفاده از لیزر که بین بیشتر افراد طرفدار زیادی را هم دارد انجام لیزر مو برای رفع موهای زائد است که در این روش با استفاده از لیزر، فولیکول های ماده زائد را کاملاً تخریب و به این ترتیب امکان رشد موهای زائد در آن ناحیه خاص را بسیار ضعیف می کنند.

بیشتر بخوانید : لیزر موهای زائد

• از این روش برای از بین بردن نقاط مختلفی از بدن که امکان رشد موی زائد وجود دارد استفاده می شود که معمول ترین نواحی بدن عبارت است از : زیر بغل ، خط بیکینی ، صورت ، گردن ، پشت ، قفسه سینه و پاها استفاده می شود.
• از آن جایی که این روش برای موهای روشن ممکن است که بی اثر بوده باشد این روش لیزر برای از بین بردن موهای تیره بسیار مؤثرتر است.
• یکی از این قابلیت های مهم این دستگاه این است که برای رفع موهای زائد می شود که پالس ها و فلوئنس ها را تنظیم کرد به این ترتیب برای رفع موی زائد صورت مدت زمان پالس ۲ تا ۲۰ میلی ثانیه و فلوئنس ۱۰ تا ۴۰ ژول بر سانتی متر مربع تنظیم می کنند.
• تکنسین لیزر باید بسیار عالی کار کند و در افرادی که پوست تیره دارند باید بسیار با احتیاط تر انجام دهند، همان طور که گفتیم و از آن جایی که با این دستگاه ملانین پوست از بین می رود ممکن است که در این صورت لکه های سفید بر روی بدن آن ها ظاهر شود.

حذف تاتو _ این دستگاه می تواند که هر نوع تاتو را در هر بخش از بدن پاک کند

• رنگدانه های سیاه سفید و آبی و سبز را با استفاده از این دستگاه لیزر می توان به راحتی در طی چند جلسه نابود کرد.
• برای هر نوع کاری بر یک پالس تنطیم می شود که در حذف تاتو این دستگاه بر روی مدت زمان پالس کوتاه ۵ تا ۱۰۰ نانو ثانیه تنظیم شده است.
• در صورتی امکان رفع و حذف تاتو با این دستگاه امکان پذیر است که در درمان های قبلی برای پاک کردن تاتو زخمی روی بافت وجود نداشته باشد در این صورت حذف تاتو به وسیله لیزر اکساندرایت به راحتی انجام می شود.
• اغلب برای درمان چین و چروک های روی پوست می توان از این لیزر استفاده کرد.

عملکرد لیزر الکساندرایت روش به چه صورتی است؟

• بهتر است که اگر تصمیم دارید تا از لیزر درمانی برای رفع موی زائد یا تاتو و یا لک و پیس استفاده کنید بهتر است که شما قبل از درمان مخصوصا زمانی که رنگ دانه ها در لیزر مورد هدف قرار می گیرند حتما لازم است که توسط یک معاینه از سالم بودن مناطق مطمئن شوید زیرا هنگامی که لیزر انجام دهید هدف قرار دادن نقاط اشتباه و یا سرطانی نباشد.
• در حین درمان بیمار حتما باید از یک عینک محافظ با صفحه مات استفاده کند.
• متخصص هندپیس ابتدا دستگاه را روی سطح پوست فرد قرار می دهد و سپس لیزر را فعال می کند.
• در بسیاری از مراجعه کنندگان ممکن است که دریافت پالس را مانند برخورد کش به پوست توصیف می کنند.
• معمولاً نیازی به بی حسی اما می توان از کرم بی حسی برای ناحیه مورد نظر استفاده کرد.
• از آن جایی که بعضی از دستگاه های لیزر مجهز به سیستم سرمایش داخلی هستند پوست در طول درمان خنک می شود. معمولا محیط اتاق لیزر هم بسیار خنک می شود.
• برای تسکین منطقه درمان بلافاصله پس از درمان می توان از کیسه های یخ نیز استفاده کرد.
• بهتر است تا بیمار برای مدت چند روز در طول درمان در معرض نور خورشید نباید قرار بگیرد ؛ و بلافاصله پس از درمان مراقبت های اولیه آغاز می شود.

عوارض جانبی درمان با لیزر الکساندرایت معمولا جزیی است و شامل موارد زیر می شود

• وجود درد در حین درمان که معمولا برای کم کردن درد از وسایل سرمایشی خنک کننده پوست و در صورت لزوم از پماد بی حسی استفاده می کنند.
• قرمزی، ورم و خارش بلافاصله پس از عمل بروز می یابد و تا چند روز ادامه دارد.
• رنگ دانه های پوست به ندرت پیش می آید که مقدار زیادی انرژی نورانی جذب کنند، ممکن است که در این حالت پوست بیمار دچار تاول شود که بعد از چند روز این تاول ها خود به خود برطرف می گردد.
• تغییر رنگ دانه های پوست: ممکن است که در اثر لیزر سلول های رنگدانه پوست دچار آسیب بشود و به این ترتیب لکه های تیره رنگ و یا روشن تر را بر پوست ظاهر کند.
• ممکن است که در ۱۰ درصد بیماران کبودی هایی مشاهده شود که معمولا بعد از چند روز کبودی ها خود به خود از بین می روند.
• عفونت باکتریایی : برای درمان یا پیشگیری از عفونت زخم معمولا پزشک استفاده از آنتی بیوتیک را تجویز می کند.

چند جلسه درمان را می توان برای رفع ضایعات عروقی، موی زائد و حذف تاتو پیش بینی کرد ؟

ضایعات عروقی : برای رفع ضایعات عروقی نحوه درمان و تعداد جلسات مورد نیاز برای درمان مهم ترین مسئله شکل، اندازی و محل ضایعه و همچنین نوع پوست است که به این موارد بستگی دارد. تعداد جلسات مورد نیاز برای حذف عروق کوچک معمولا ً بین ۱ تا ۳ جلسه و برای رفع عروق بزرگتر نیاز است تا جلسات بیشتری مراجعه شود.

حذف موهای زائد :

مهم ترین مسئله در این روش این است که دوره درمان کامل باشد زیرا که در این روش برای حذف موهای زائد نیاز است تا جلسات متعددی مثلا بین ۳ تا ۶ بار صورت بگیرد. در واقع منطقه مورد نظر، رنگ پوست ، درشتی مو ، جنسیت و غیره در تعیین تعداد جلسات بستگی دارد.

به گفته پزشکان پوست و مو و زیبایی بهتر است که بین جلسات درمان فاصله ای حدود ۳ تا ۸ هفته رعایت شود. البته پوست حدود ۶ تا ۸ هفته بسته به ناحیه مورد نظر، تمیز باقی می ماند و زمان شروع جلسه بعدی هنگام رویش موهای ریز جدید است.

حذف تاتو :

برای رفع این مشکل از روی پوست احتمالا تعداد جلسات متعددی (۵ تا ۲۰ جلسه) را با فاصله حداقل ۷ هفته بین جلسات برای رسیدن به نتیجه مطلوب مورد نیاز است. تا تاتو به کل از روی پوست پاک شود.

درمان دارویی کولیت اولسراتیو کودکان : در مدیریت بیماری ‌های التهابی روده در کودکان مهم ترین هدفی که پزشک دنبال می کند دست‌یابی به کنترل بالینی و آزمایشگاهی این بیماری به بهترین شکل ممکن است که باید با حداقل عوارض جانبی صورت بگیرد. در بیشتر کودکان که به این بیماری مبتلا شده اند در بسیاری مواقع این کودکان مبتلا به کولیت اولسراتیو (UC) به صورت سرپایی هم درمان می شوند. فقط در صورتی این کودکان ممکن است که بستری شوند که درمان سرپایی ناموفق باشد و یا اینکه زمان ابتلا به بیماری شدید باشد در این صورت برای درمان نیاز به بستری شدن ضروری است.

درست است که در بعضی از کودکان بدون رعایت رژیم غذایی هم می شود که علائم این بیماری را کنترل کرد؛ اما در بسیاری از کودکان مصرف برخی مواد غذایی خاص ممکن است که معده کودک را ناراحت ‌کند و برای همین هم پرهیز از انواع غذاها به کاهش علایم کودک می تواند کمک زیادی بکند.

در کودکان مبتلا به کولیت اولسراتیو خفیف دربیشتر مواقع ممکن است که با دارو درمانی، بسیاری از عوامل ضد التهابی را آن ها درمان کرد.

درمان با آمینوسالسیلات‌ هاست در واقع بخش اصلی درمان سرپایی برای درمان ضد التهابی است. در ابتدا اولین درمان دارویی برای درمان کولیت اولسراتیو (UC) داروی سولفاسالازین بوده است که بعد از آن در همین اواخر هم دارو های جدیدی مثل مزالازین، آساکول، پنتاسا، لیالدا برای درمان ضد التهابی معرفی شده اند. درباره این دارو یعنی مزالازین متخصصان بر این باورند که ممکن است تا این دارو نسبت به سولفاسالازین عوارض جانبی کمتری را داشته باشد. تنها قرصی که در کودکان به شکل محدود استفاده می شود قرص ‌آساکول است که این قرص در مصرف باید به طور کامل بلعیده شود.

تنها دارویی که امروزه و با این حال، برای کودکان ۵ ساله یا مسن ‌تر مورد استفاده قرار می گیرد استفاده از داروی ‌آساکول است که این دارو تنها محصول خوراکی است که مورد تأیید است.

طبق گزارش هایی که ارائه شده است درباره این دارو که اثر این دارو در یک مطالعه بین ۸۲ کودک مبتلا به کولیت اولسروز را در سنین ۵ الی ۱۷ و با استفاده از ۲ سطح دوز برای مدت ۶ هفته‌ای کولیت اولسراتیو خفیف تا متوسط و فعال را مورد بررسی قرار دادند. در نتیجه این بررسی چیزی که به دست آمد پس از این که بیماران بر اساس طبقه‌ بندی وزن (۱۷ تا ۳۳ کیلوگرم، ۳۳ تا ۵۴ کیلوگرم و ۵۴ تا ۹۰ کیلوگرم) و به صورت تصادفی برای دریافت یک دوز کم (۱٫۲، ۲٫۰ و ۲٫۴ گرم در روز برای رده وزن مربوطه) یا دوز بالا (۲٫۰، ۳٫۶ و ۴٫۸ گرم در روز) قرار گرفتند؛ و در نهایت طبق نتایج به دست آمده مصرف دوز های بالاتر در درمان بیماری به هیچ وجه مؤثر تر نبود و این روش مورد تأیید قرار نگرفت.

یکی از داروهایی که امروزه از نظر اکثر پزشک ها برای اختلالات گوارشی متعدد بهتر است تا مورد استفاده قرار بگیرد پروبیوتیک ها هستند که می توانند به عنوان درمان بالقوه پیشنهاد شوند. این دارو ها یعنی پروبیوتیک ‌ها از آن جایی که نسبت به سایر دارو های درمانی عوارض دارویی کمتری را برای بیمار دارند و برای همین می‌ توانند که این دارو ها مکمل خوبی در درمان باشند.

از آن جایی که در کودکان مبتلا به کولیت اولسروز عود متوسط تا شدید بیماری پاسخ خوبی به کورتیکو استروئید ها دارد، اما ممکن است تا در صورت مصرف آن در دراز مدت عوارض جانبی متعدد و طولانی مدتی را داشته باشد.

مصرف زیاد کورتیکو استروئید ها باعث می شود تا سبب ایجاد نارسایی رشد خطی در بیمار شود که در حال حاضر این عارضه یک مشکل قابل توجه در بیماران جوان مبتلا به بیماری التهابی روده است. بدترین اتفاقی که ممکن است برای بیمار اتفاق بیفتد در مصرف این دارو ها از آن جایی که باعث پوک شدن استخوان ها می شود از این رو می تواند منجر به فشرده سازی و شکستگی ستون فقرات بیمار شود.

درست است که برخی از بیماران برای کنترل بیماری خود نیاز دارند تا از استروئید استفاده کنند اما عوارض جانبی نامطلوب این دارو تاثیر بدی را بر روی فرد می گذارد. افزایش وزن، آکنه، اضطراب و بی‌قراری و همچنین تغییرات شخصیتی مانند تحریک پذیری یا بی‌ثباتی عاطفی در واقع بسیاری از اثرات بسیار نا مطلوب مصرف کورتیکو استروئید ها است. وقتی که در یک بیمار نشانه ‌هایی از وابستگی به استروئید وجود داشته باشد، در این میان از درمان‌های دیگر محدود کردن و قرار گرفتن در معرض استروئید استفاده می‌شود. ممکن است که در القاء بهبودی زمانی که استروئید‌های خوراکی بی‌اثر هستند، استفاده از کورتیکو استرویید های داخل وریدی (به عنوان مثال، متیل پردنیزولون) مؤثر باشد.

درباره افزایش دوز استروئید ها باید بگوییم که این کار هیچ اثر بخشی را برای بیمار ندارد احتمال افزایش قند خون و فشار خون بالا در استفاده از داروهای استروئیدی با دوز بالا را در بیماران تا حدود زیادی افزایش می‌ دهد.

در بیمارانی که وابسته به استروئید و یا مقاوم به درمان استروئید هستند، استفاده از عوامل سرکوب‌کننده سیستم ایمنی، مثل استفاده از مرکاپتوپورین می تواند بسیار مفید باشد. درباره اثر دهی این دارو ها باید بگوییم که اثردهی این داروها ممکن است که تا ۳ ماه زمان ببرد، اما با این حال باز هم سودمندی آن ‌ها در موارد حاد بیماری به شدت محدود است.

مصرف سیکلوسپورین، تاکرولیموس و اینفیلیکسیماب برای درمان بیماری برق آسا می تواند مفید واقع شود؛ و از آن جایی که داروی سیکلوسپورین درست مثل یک عامل سرکوب‌کننده سیستم ایمنی قوی عمل می کند که در بیشتر اوقات ممکن است تا بیمار را مستعد ابتلا به عفونت ‌های فرصت طلبی مثل سیتومگالوویروس و پنومونی دچار کند؛ و از آن جایی که سیکلوسپورین نفروتوکسیک است و برای همین احتمال نارسایی برگشت ‌ناپذیر کلیه را هم می تواند در پی داشته باشد. در بیشتر مواقع در بیمارانی که دچار صرع هم هستند این دارو یعنی سیکلوسپورین عامل تشدید کننده صرع را افزایش می دهد و در این صورت باعث تسریع تشنج در بیماران به ویژه کسانی که با سطح کلسترول و یا منیزیم کمی دارند باشد.

یکی دیگر از دارو های سرکوب سیستم ایمنی تاکرولیموس است که این دارو به عنوان یک مهارکننده قوی عملکرد لنفوسیت T است، درباره مکانیزم دقیق آن باید گفت که فعلا شناخته نشده است. این دارو یعنی تاکرولیموس مؤفقیت‌ هایی در القاء بهبودی و جلوگیری از کولکتومی در میان بیماران UC را نشان می دهد. در بیمارانی که این نشانه ها سمیت کلیوی ، سرکوب مغز استخوان ، نشانه‌های عصبی در استفاده از تاکرولیموس وجود داشته باشد مصرف می تواند بحث برانگیز باشد. درباره این دارو باید گفت که در صورتی برای درمان مورد استفاده قرار می گیرد که سایر گزینه‌های درمان وجود نداشته باشد.

برای درمان بیماری کولیت اولسراتیو درکودکان در سال ۲۰۱۱ و در ماه سپتامبر استفاده از داروی اینفیلیکسیماب برای درمان UC از طرف سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) تأیید شد؛ و امروزه این دارو در واقع به عنوان یک انفوزیون داخل وریدی به طور معمول در یک رژیم القایی ۲ تزریقی با فاصله بیش از ۲ هفته مورد استفاده قرار می گیرد.

در بیشتر مواقع هم تزریق اینفیلیکسیماب به صورت همزمان با مرکاپتوپورین نیز در میان بیماران پاسخ بهتر داده است. اما در این مورد هم و درباره استفاده همزمان از مرکاپتوپورین و اینفیلیکسیماب بحث برانگیز است و اتفاق نظری به دسا نیامده است.